Ben jij echt zo behulpzaam? Of is het een rol die ooit veiligheid bood?

Ja, ik stel je die vraag echt.

Niet om te prikken. Wel om je uit te nodigen.

Want ik kom het vaak tegen: mensen in een dienstverlenend beroep die diep vanbinnen dienstbaar zijn… maar niet vanuit hun essentie.

Wel vanuit een oud patroon.

Een overlevingsmechanisme.

En als dát je drijft, dan is het een kwestie van tijd voordat je disbalans gaat ervaren. Niet omdat je iets verkeerd doet. Maar omdat het niet klopt met wie je werkelijk bent.

Die dis-balans ontstaat als je een rol aanneemt die niet in lijn is met jouw ware ik. Een rol die vaak al in je kinderjaren is ontstaan.

Misschien voelde het toen veiliger om dienstbaar te zijn dan om voor jezelf op te komen.

Zolang jij voor de ander zorgde, leek de wereld voorspelbaar.

Zolang jij gaf, werd je niet afgewezen.

Want als je dat niet deed? Dan kon het wel eens misgaan: afwijzing, straf, schaamte, verlating…

Zolang je niet voelt waar jouw dienstbaarheid écht vandaan komt —

Vanuit een zuivere ja op zielsniveau,

of vanuit een overlevingsreflex —

blijf je ongemerkt vastlopen.

In overtuigingen, patronen, relaties, zelfs in je lijf.

En wat bedoeld is om je wakker te maken, kan je langzaam uitputten.

Nee, ik zeg niet dat dit voor iedereen geldt.

Maar ik nodig je uit om eens heel eerlijk te voelen:

Ben jij dienstbaar omdat het van binnen klopt?

Of omdat het controle geeft?

Omdat je dan onbewust een stukje veiligheid bewaakt?

En voel je dat verschil nog niet?

Dan is dit je uitnodiging om stil te worden.

Want zolang je innerlijk blijft praten — het eindeloze geklets in je hoofd — hoor je niets.

En zolang je niets hoort, kun je ook niet écht voelen.

Wat ik je gun — écht gun — is dat onderzoek.

Kijk eens met zachte ogen naar je dienstbaarheid.

Is ze waarachtig? Of is het een rol?

En als het een rol is…

Wat levert die je nog op?

Of brengt het vooral disbalans?

---

Hoe voel je het verschil?

Vijf liefdevolle, praktische ingangen:

1. Voel de intentie achter je ‘ja’

Komt je ja uit rust en helderheid? Of zit er iets onder — angst voor afwijzing, schuldgevoel, gedoe?

Een zuivere ja voelt stil vanbinnen.

Een ja uit overleving is vaak snel, gespannen of plichtmatig.

2. Luister naar je lichaam

Je lijf weet het eerder dan je hoofd.

Voel je vermoeidheid, spanning of lichte irritatie na je hulp?

Dan heeft je lichaam je iets te vertellen.

3. Let op je gedachten achteraf

Ben je teleurgesteld als je hulp niet erkend wordt? Voel je frustratie?

Dan gaf je misschien iets wat je eigenlijk niet te geven had.

Niet omdat je niet wilde, maar omdat het niet klopte.

4. Kijk naar geven én ontvangen

Mag jij ook ontvangen? Echt?

Of geef je omdat ontvangen ongemakkelijk voelt?

Dienstbaarheid vanuit liefde kent balans.

Dienstbaarheid uit angst put uit.

5. Zoek de stilte op

Adem. Wees even niets voor een ander.

Stel jezelf zacht de vraag:

“Als ik niemand hoef te helpen… wie ben ik dan?”

En luister naar wat er dan opkomt.

Wil je verder voelen, onderzoeken of doorwerken op dit thema —

in jezelf, in je werk, in je relaties?

Je bent welkom.

Altijd.

Zonder rol.

Gewoon als jij.