Oei...Vandaag weer een les: overtuigingen doorbreken en mijn eigen waarheid omarmen

"Laten we zeggen dat het een mooie tulp is geworden in plaats van een roos.": zei mijn tekendocent.

Die woorden kwamen binnen. Niet zachtjes, nee – keihard. En terwijl ze nog in mijn lichaam resoneerden, schoten mijn gedachten direct naar: "Zie je wel, ik kan niet tekenen."

Maar in een flits realiseerde ik me: Dit is een oude overtuiging. Precies de reden waarom ik op tekenles ben gegaan. Want ergens op de basisschool is mij verteld dat ik niet kon tekenen. Ik herinner me nog hoe ik de zee tekende – met al haar schakeringen van blauw en groen – en de leerkracht me vertelde dat het echt niet goed was. Dat soort momenten voedden jarenlang de overtuiging dat ik geen talent had.

Nu, jaren later, kan ik zien dat iedereen vanuit een ander perspectief naar de wereld kijkt. En in plaats van mijn overtuiging verder te voeden of boos te worden, koos ik ervoor om bij mezelf te blijven. Om te voelen dat wij allemaal een andere waarheid hebben.

Vandaag ben ik trots op mezelf. Ik kijk naar mijn tekening en weet: ik laat me niet langer leiden door het verleden.